Ingewijden, roeiers in organisaties, weten uit eigen ervaring waar ik het over heb; de parallellen die zich opdringen tussen het sturen en roeien van een boot en het sturen en ontwikkelen van een team in het Midden van een organisatie. En niet alleen in spreekwoorden als ‘ roeien met de riemen die je hebt’ of ‘de beste stuurlui staan aan wal’, maar in de ervaringen aan boord die gedrag direct zichtbaar en bespreekbaar maken. Hoewel binnen de roeiwereld technische verschillen bestaan bijvoorbeeld tussen ‘glad-‘ en sloeproeien’, vormt de micro-organisatie aan boord een onmiskenbare spiegel waarin je eigen sturend gedrag kunt herkennen en niet ontkomt aan het zichtbaar worden van vastgeroeste gewoontes.

Een interessante ‘Kritische succesfactor’ of ‘Waarde’ in het Midden van organisaties is ‘in sinc’ zijn ofwel het streven naar synchroniciteit ( Jung ). Synchroniciteit betekent dat er meerdere gebeurtenissen met elkaar verbonden lijken te zijn, waardoor er een positieve of verrassende uitkomst ontstaat.

Aan boord van een een acht of van een roeisloep is synchroniciteit van doorslaggevend belang! Als je goed kijkt is die er op het bovenstaande plaatje niet. Iedere beginner of professional, ervaart direct onbalans, verlies van slagkracht, out of the flow gevoel, teruglopende snelheid, ergernis, vermoeidheid en teleurstelling. In mijn praktijk van Training aan Boord zie ik vaak dat acties van een stuur weinig uithalen als de roeiers niet in staat zijn elkaar te vinden, onderling voortdurend met elkaar af stemmen, de slagen volgen en vertrouwen op het varen van een goeie koers. Als dat lukt ontstaan verassende uitkomsten op het water of zoals we zeggen; dat was weer een gelukte onverwachte handeling ! Eye openers voor de vertaling naar het werk van het team in het midden van een organisatie

Leveren leiderschapsconcepten betere ‘leiders’ op die kunnen navigeren door de ‘mist in the Middle’ ? Meestal niet ! In goeroe-land is er niets nieuws onder de zon en dat is ook niet nodig wellicht zelfs niet mogelijk. Het is toch een aanmatigende idee dat je eigen ervaringen inspirerend dan wel maatgevend zouden zijn voor anderen ?! Aangezwengeld door marketingcampagnes van opleidingsinstituten leveren trainingen vooral een run op het STAP budget op. Een wildgroei van titels, kleurentesten en cursussen die van alles beloven in hun brochures overwoekert de natuurlijke ontwikkeling in het werk.

Tja, natuurlijke ontwikkeling in het werk is ook een concept, echter wat je ervaart staat niet van te voren in de brochure ! Geen leerdoelen, geen garanties alleen tijd en plaats en een zoekproces is wat er is. Waar je op mag hopen is een ‘gelukte onverwachte handeling’ op het moment dat je niet meer weet wat je moet doen! Zoals gezegd, navigeren in de mist! Lijkt dat al iets op je werksituatie?

Een minimale specificatie voor natuurlijke ontwikkeling in het werk is de situatie van de Meewerkend voorman/vrouw; namelijk het werk. die ik Wel ervaar ik af en toe topcompetentie. (zie ook Kruger Dunning en Laurence Peter). Dat zijn momenten waarop een gesprek in een keer vaart krijgt of wanneer je merkt dat er onverwacht iets lukt; een gelukte onverwachte handeling (mijn favoriete quote, iets lukt toevallig )

De vraag die een ‘verantwoordelijke voor een werksysteem’ (Hoebeke) zou kunnen stellen is : wat moet ik doen om ’topcompetentie en onverwacht gelukte handelingen’ te stimuleren?!

In een blog mag je de vraag stellen en ‘m zelf beantwoorden. Nou, Niks ! Immers mensen doen niet wat je zegt maar wat je doet ! De place2be hiervoor is op de werkvloer. De rol wordt ‘meewerkend voorman’ genoemd. Ik zou deze omdopen tot ‘Vraagbaak-Voorbeeld’. Zij zitten op slag aan boord van een acht of van een roeisloep; communiceren met de teamleider / stuurman, letten op elkaar, bepalen het tempo en geven het voorbeeld.

Resultaten geven geen garanties voor de toekomst. See what happens and act.